Το Αναγνωστικό της Γ΄ τάξης Τα δύο βασιλόπουλα της Γαλάτειας Καζαντζάκη, με σαφείς επιρροές από το αφήγημα της Π. Δέλτα Παραμύθι χωρίς όνομα, 1910, αποτελεί ένα εγκώμιο στη βασιλική οικογένεια και συγκεκριμένα στο διάδοχο του θρόνου, ο οποίος εμφανίζεται ως βασικός συντελεστής του εθνικού συναγερμού και σωτήρας του έθνους.

Στην αφετηρία της πλοκής παρακολουθούμε την τραγική εικόνα που εμφανίζει το βασίλειο σ’ όλους τους τομείς και την έγνοια του νεαρού διαδόχου για την τύχη της χώρας. Με τη συμβουλή του δασκάλου του αποφασίζει να περιηγηθεί ως κοινός θνητός τη χώρα παίρνοντας ως συνοδοιπόρο την αδερφή του με στόχο να γνωρίσουν εκ του σύνεγγυς τα προβλήματά της. Τα δυο παιδιά φιλοξενούνται σε μια αγροικία της ελληνικής υπαίθρου, όπου και εργάζονται, και με τον τρόπο αυτό τους προσφέρονται οι όροι για μια άμεση επαφή με τη νεοελληνική πραγματικότητα και το γενικό κλίμα παρακμής που επικρατεί σε όλους τους τομείς. Μετά τη μαθητεία αυτή το βασιλόπουλο συστρατεύεται με τους φορείς της τοπικής εξουσίας, το δάσκαλο και τον ιερέα, για την καταπολέμηση της αδράνειας και την ανασύνταξη των δυνάμεων του τόπου στην προοπτική της αποτελεσματικότερης αναμόρφωσής του. Εν τω μεταξύ καλείται να αντιμετωπίσει με την πραγματική του πλέον ταυτότητα και τα νέα εθνικά προβλήματα που προκύπτουν από τις επεκτατικές βλέψεις του γειτονικού κράτους. Στη φάση αυτή, ώριμος πλέον, ο διάδοχος του θρόνου συμβάλλει αποφασιστικά, στο πλαίσιο πάντα της οργανωμένης συλλογικής δράσης, στην ενδυνάμωση του κράτους με αποτέλεσμα την ενσωμάτωση νέων περιοχών στα όρια του βασιλείου και τη δημιουργία προσδοκιών για περαιτέρω διεύρυνση των συνόρων, σύμφωνα με τα μεγαλοϊδεατικά αιτήματα.